MACD 5/MACD 5.bin/magazyn_amiga/5/ami041_kurs_deluxe_paint.txt

Text File | 1997-09-16 | 15KB | 273 lines

Deluxe Paint w praktyce (odc. 36.)
----------------------------------

PSEUDOCAD

<lead>Deluxe Paint bywa stosowany do róûnych celów. Sîyszaîem o
wypadku uûywania go jako edytora tekstu. Najczëôciej jednak (poza
swoim normalnym zastosowaniem) jest wykorzystywany jako
pseudoCAD. O ile wiëcej amigowców ma przecieû Deluxa niû na
przykîad DynaCada czy XCAD-a.

<a>Stanisîaw Wësîawski

<txt>Zastosowanie takie nie jest bardzo dziwne. Kiedy pokona sië
opór drukarki, czyli dopasuje preferencje drukowania tak, aby
piksele ekranowe odpowiadaîy punktom drukowania, poîowë problemów
bëdziemy mieli za sobâ. O takim "dopasowaniu" byîa juû mowa w tym
serialu, ale przypomnë, ûe najwaûniejsze jest rysowanie
kwadratowym pikselem. Jeûeli wiëc nie mamy specjalnie
rozszerzonej Amigi, rysujemy w trybie 640 x 512 pikseli z
interlace'em lub jako Double PAL. Stronë ekranowâ wybieramy
jednak tak duûâ, na jakâ pozwoli nam pamiëê RAM. W zamian za to
moûemy ulûyê komputerowi, malujâc paletâ czterokolorowâ, a w
ostatecznoôci nawet dwukolorowâ. Paleta dwukolorowa pozwoli
rysowaê bielâ lub szaroôciâ na czarnym tle, ale lepszym zestawem
bëdzie paleta z trzecim kolorem do rysowania siatki modularnej i
czwartym zapasowym do szkicowania. Oczywiôcie nie wolno zapomnieê
o gëstoôci drukowania jednakowej w pionie i poziomie, czyli 150 x
150, 180 x 180, 300 x 300 lub 360 x 360 pikseli.

Najczëstszym i najprostszym zastosowaniem takiej metody jest
rysowanie tabelek. Jeûeli nie mamy dobrego procesora tekstu lub
arkusza kalkulacyjnego, ustawiamy wysokoôê strony na 1024 punkty,
piszemy "czarno na biaîym" i drukujemy. Deluxe Paint nie ma
moûliwoôci drukowania do pliku, ale istnieje mnóstwo programów do
tego celu, którymi moûemy sië posîuûyê po skoïczeniu pracy.
Jednak drukowanie "do pliku" ma jednâ wadë. O jakoôci takiego
druku przekonujemy sië wtedy, kiedy na poprawki jest juû za
póúno.

Najlepiej przekonaê sië o jakoôci druku zestawu Deluxe Paint plus
drukarka (wîasna lub cudza) doôwiadczalnie. Pierwszâ rzeczâ,
którâ naleûy zrobiê, jest wykonanie rodzaju tablicy testowej,
podobnej do tych uûywanych niegdyô powszechnie do kontroli obrazu
telewizyjnego. Tablica taka -- o wymiarach 640 x 512 punktów --
powinna zawieraê kwadrat i wpisane w niego koîo. Kwadrat (lub
kwadraty) powinny mieê wyraúnie opisane wymiary boków. Nastëpnie
warto dodaê kilka wyrazów w róûnej wielkoôci fontach. Litery
powinny byê dobrane z takiego kroju, który ma cienkie,
jednopikselowe elementy. Czyli coô w rodzaju Helvetiki. Topazy
odpadajâ. Jeszcze trochë "patternu" w postaci równolegîych kresek
pochylonych pod kâtem 45°. Coô takiego jak wzór uûywany do
kreskowania przekrojów. No i na koïcu rzecz bardzo waûna --
cienka ramka o wymiarach takich, jak rysunek. Taki plik rysunkowy
sprowadzamy do dwóch kolorów, peînej czerni kreski i czystej
bieli tîa, i zapisujemy na dysku do póúniejszego wykorzystania.
Jeûeli mamy wîasnâ drukarkë, drukujemy i dodatkowo wykonujemy
"wydruk do pliku", stosujâc drivery najpopularniejszych drukarek,
z laserowymi, oczywiôcie, na czele.

Jeûeli przenosimy (np. CrossDOS-em) plik testowy na drukarkë
podîâczonâ do komputera PC, to wpisujemy do niebieskiego komendë
COPY NAZWA/b PRN lub COPY NAZWA/b LPT1. Moûna jeszcze inaczej,
ale tak to sië najczëôciej robi. Kaûdy wydruk opisujemy (na czym
wykonany), pakujemy w plastikowâ koszulkë i do teczki. Wyniki
analizujemy z centymetrem w rëku. Zewnëtrzna ramka pokaûe
oczywiôcie wielkoôê naszego rysunku po wydrukowaniu na konkretnym
typie drukarki w konkretnej rozdzielczoôci. Powinien sië zgadzaê
wzór: wymiar ekranowy podzielony przez gëstoôê drukowania razy
25,4 mm = wymiar na papierze. Przykîadowo: 640/300 x 25,4 = 54
milimetry na papierze. Jeûeli jeszcze kwadraty majâ równe boki, a
koîa sâ koîami, to "jesteômy w domu". Ostatni test to seria
pochyîych linii, które (ale tylko pod kâtem czterdzieôci piëê
stopni) powinny na kaûdym typie drukarki daê tak samo cienkâ
kreskë, jak linie poziome i pionowe kwadratu. Na linie np.
trzydziestostopniowe nie ma rady, chyba ûe rozdzielczoôê drukarki
jest bardzo duûa -- 600 x 600 dpi lub wiëcej, ale czterdzieôci
piëê stopni MUSI daê gîadkie linie.

Przyjrzenie sië próbkom fontów da nam pojëcie, jaki rodzaj i
wielkoôê czcionki warto stosowaê, choê w tym wypadku moûe byê
kîopot z naprawdë "cienkimi" fontami. Prawdziwe CAD-y stosujâ
najczëôciej specjalne wîasne cienkie pismo, a nie czcionkë. Ale
sâ to programy operujâce poza tym na rysunku wektorowym,
postscripcie i tym podobnych udogodnieniach. Niemniej jednak
wykonywaîem wielokrotnie rysunki Deluxe Paintem, zamieniaîem na
GIF-y i po wprowadzeniu pracy do Corela na PC uzyskiwaîem
zupeînie przyzwoite wyniki. Mówië tu jednak ciâgle o rysunkach
"kreskowych", poprawne oddawanie odcieni szaroôci lub, nie daj
Boûe, kolorów to temat na zupeînie inne opowiadanie.

Pierwsza ilustracja prezentuje "projekt wstëpny" wnëtrza sklepu.
Jest to przykîad z ûycia. Îadnych parë lat temu zrobiîem sië
leniwy i (majâc Amigë) postanowiîem rozmawiaê z wydrukiem A4,
zamiast z rysunkiem A2 w dîoni. Sklep w tym miejscu nie powstaî,
ale przyczyny byîy z gatunku obiektywnych.

Projekt narysowany jest na "stronie" o wymiarach 1280 x 512
pikseli (rozdzielczoôê 640 x 512 hi-res lace) i przedstawia rzut
z projektem "funkcji", a po prawej stronie znany z pierwszego
odcinka "Deluxe Paint w praktyce" rysunek aksonometryczny.
Wykonanie takie, jak w wymienionym odcinku. Rysunek po lewej jest
dwukolorowy, po prawej czterokolorowy. Jest to montaû dwóch
autentycznych projektów, z których pierwszy drukowaî sië îatwo
opcjâ czarno-biaîâ, a drugi musiaî byê wykonany odcieniami
szaroôci, co nie daîo dobrych wyników za pierwszym razem. Jaki
jest to problem, îatwo zobaczyê na ilustracjach w Magazynie
AMIGA. Kreskowe sâ na ogóî OK. Ekrany programów uûytkowych
(gîadkie jednokolorowe powierzchnie) ujdâ w tîoku ze wzglëdu na
naszâ maîâ wraûliwoôê na ten czy inny odcieï szaroôci. Jednak
jeôli wyôwietlamy zdjëcie, na którym niebo musi byê niebieskie, a
trawa zielona, bywa czësto rozpaczliwie. Kiedyô gîównym problemem
drukarzy byîy "rozjechane" kolory, teraz to przede wszystkim
sprzecznoôê miëdzy barwâ pikseli monitora a kolorem farby
uûywanej przez maszynë drukarskâ.

Druga ilustracja przedstawia projekt maîego przedmiotu --
podstawki pod buty do celów ekspozycyjnych (w sklepie). Strona
tym razem jest pionowa o wymiarach 640 x 905 pikseli. Kolor tîa
-- czarny, co moûe byê przyjemnâ niespodziankâ dla oka zmëczonego
miganiem ekranu. Naleûy jednak szybko przypomnieê, ûe
upraszczajâc zagadnienie, interlace jest wynikiem kontrastu na
ekranie. Drukujemy wiëc taki czarno-biaîy projekt w negatywie,
ale podczas pracy zmniejszamy poziom jaskrawoôci bieli do niezbyt
mëczâcej szaroôci lub wybieramy zamiast niej kolor starych
monitorów -- zieleï lub bursztyn. Przed przystâpieniem do
drukowania naleûy jednak pamiëtaê o przesuniëciu suwaków "farby"
na czystâ biel. Obie ilustracje jako autentyki majâ kilka bîëdów
(czîowiek sië uczy caîe ûycie) -- najbardziej widoczny to grube
czcionki.

Trzecia ilustracja przedstawia bardziej naukowe podejôcie do
tematu, które mogë poleciê wszystkim. Pierwszâ widocznâ na
ekranie rzeczâ jest siatka modularna. Naleûy po prostu przyjâê
jakâô skalë. Powiedzmy, ûe dziesiëê pikseli to dziesiëê
centymetrów. Rysujemy siatkë linii przerywanych -- Spacing/Every
Nth dot = 2. Skok siatki wynosi 10 pikseli, linie ciâgîe rysowane
sâ co 50 pikseli. Taki jednostkowy element siatki rysujemy w
górnym lewym rogu ekranu (oczywiôcie pod powiëkszeniem) i
starannie wycinamy. Wycinaê naleûy (jak zwykle pod Pattern) tak,
aby objâê kwadrat WÎÂCZNIE z lewym i górnym bokiem oraz WYÎÂCZNIE
z prawym i dolnym. Taki brush po otwarciu Fill Type/From brush,
powinien wypeîniê gîadko okienko Fill/Pattern i nastëpnie daê sië
elegancko rozlaê po ekranie za pomocâ narzëdzia Fill. Deluxe
Paint ma tu jednak pewnâ niedogodnoôê, której nie ma np. Personal
Paint -- wypeînia (Fill) tylko widoczny obszar ekranu. Trzeba
nacisnâê klawisze [Shift][S], ûeby zobaczyê, gdzie na stronie
wiëkszej niû ekran brakuje siatki.

Dalszy etap przygotowaï to zgranie parametrów Grid z siatkâ na
ekranie. Najpierw naleûy otworzyê (prawym klawiszem myszy)
okienko Gridding i wpisaê w X-spacing i Y-spacing 10, zamiast
defaultowych 8. Nastëpnie trzeba ustawiê poczâtek siatki we
wîaôciwym miejscu przez Adjust. Przesuwamy maîâ siatkë na
wskaúniku myszy tak dîugo, aû jej lewa i górna krawëdú
"zabîyônie" -- zmieniâ sië kolory po najechaniu na skrzyûowanie
ciâgîych linii siatki na ekranie. Takie ustawienie najproôciej
sprawdziê, uruchamiajâc opcjë wycinania brusha, której kursor ma
dîugie skrzyûowane linie i powinien îadnie "skakaê" od wëzîa do
wëzîa siatki na ekranie.

Przykîad na trzeciej ilustracji pokazuje w dolnym lewym rogu
dwukrotnie powiëkszony fragment takiej siatki. Kolory rysunku sâ
cztery, z czego biel i zieleï jest uûywana do rysowania, a
szaroôê jest kolorem siatki. Przed przystâpieniem do wîaôciwej
pracy naleûy jeszcze wybraê poûytecznâ opcjë
MENU:EFFECT/BACKGROUND/FIX i LOCK FG. Uûycie obu submenu blokuje
nam czerï tîa i kolor siatki. Teraz moûemy dowolnie rysowaê na
ekranie wszystkimi czterema kolorami, wymazywaê je, a nawet
kasowaê ekran -- CLS. Siatka pozostanie!

Jak widaê, kombinacja tych metod -- EFFECT/BACKGROUND i GRID
pozwala rysowaê îatwo i szybko pionowe, poziome i ukoône linie.
Oczywiôcie ukoône miëdzy wëzîami siatki. Jeûeli zaleûy nam jednak
na wiëkszej precyzji, wyîâczmy po prostu na chwilë GRID i
omijajmy wëzîy. Operowanie na wielkich stronach nie jest zbyt
trudne -- klawisz [N] centruje stronë wokóî wskaúnika, a [Alt] z
klawiszami kursora przenosi nas skokowo do kraïców strony.
Podglâd strony -- [Shift][S] pozwala równieû wybraê myszâ
fragment (o wielkoôci ekranu), który nas interesuje.

Czwarta ilustracja to przykîad (tym razem fikcyjny) domku
jednorodzinnego. Jeûeli jesteô architektem i jednoczeônie masz
komputer do pracy, to prawdopodobnie jest to PC Pentium, a na
tapecie mamy AutoCAD-a. Bardzo czësto jednak przed budowâ
wîasnego domku, przemeblowaniem mieszkania czy w innych podobnych
okolicznoôciach chcemy sië zorientowaê, jak ten nasz majâtek
bëdzie wyglâdaî w przyszîoôci i moûe przekonaê pozostaîych
czîonków rodziny do ewentualnych zmian. Juû samo narysowanie
planu Deluxem pozwoli zaplanowaê np. ustawienie mebli. Zmiany
îatwo wprowadziê, a kilka wersji bardziej udanych moûna pokazaê w
widoku 3D. Najproôciej uûyê do tego metody wyciâgania brusha
wyjaônionej w pierwszym odcinku serialu i drugim rozdziale
"Deluxe Paint w êwiczeniach".

Dwie wersje przestrzenne domku, pokazane na piâtej ilustracji,
róûniâ sië nieznacznie od wspomnianych przykîadów. Przypomnë
tylko, ûe przy wyciâganiu rysujemy pionowe linie, posîugujâc sië
brushem pobranym z planu (rzutu) budynku. Poniewaû w wypadku
naszego domku maleje nasze zainteresowanie dachem, a roônie
elewacjâ, nie uûyîem do tego celu normalnego rzutu domku, ale
jego wersji zwëûonej w pionie. Zmniejszenie odlegîoôci ôcian "z
przodu" do ôcian "z tyîu" obniûa pozornie nasz punkt obserwacji.
Dwie wersje pokazane na rysunku to oczywiôcie wersja do
prezentacji na ekranie monitora (lub kolorowej drukarce) i wersja
do druku czarno-biaîego (w negatywie). Reszta jest znana
Czytelnikom tego serialu, wiëc jâ pominë.

Ostatni przykîad jest jak najbardziej wziëty z ûycia, choê
wymyôlony do potrzeb tego odcinka. Przedstawia on mebel, który
moûna nabyê za îadnych parë milionów, a nasz projekt powinien
zminimalizowaê te koszty. Zaîoûenie jest mniej wiëcej takie:
Amiga 1200 bez dodatkowej stacji, drukarka, monitor i trochë
pudeîek z dyskietkami plus maîe mieszkanie.

Zaczâê trzeba od przygotowania duûej strony z siatkâ opisanâ w
tym odcinku. Teraz moûna przystâpiê do myôlenia. Najpierw
zakîadamy, ûe najwygodniejszy materiaî to popularne obecnie pîyty
wiórowe z gotowâ okleinâ, przycinane na wymiar i sprzedawane w
wielu punktach caîego kraju. Mebel powinien byê moûliwie maîy,
wiëc póîki bëdâ wysuwane na prowadnicach rolkowych, które teû
moûna nabyê bez wiëkszego problemu. Ustalenie wymiarów mebla
zaleûy od dwóch rzeczy: najwiëkszego przedmiotu i pozycji w miarë
wygodnej pracy. "Najgîëbszy" jest monitor, wiëc 50-centymetrowy
blat powinien w zupeînoôci wystarczyê. Amiga z kolei jest doôê
szeroka -- ok. 38 centymetrów, i potrzebuje jeszcze okoîo 25
centymetrów z prawej strony na podkîadkë pod mysz. Po dodaniu 38
+ 25 + 5 (boki) moûna ustaliê 70--75 centymetrów zewnëtrznej
szerokoôci szafki. Wysokoôê z kolei powinna byê podobna do
typowej wysokoôci stoîu. Moûe to byê 70 centymetrów lub nieco
mniej -- w zaleûnoôci od typu krzesîa i wzrostu uûytkownika.
Monitor powinien byê o tyle wyûej, ile miejsca zajmuje "gruboôê"
Amigi, czyli minimum 7--8 centymetrów. Dodajâc do tego gruboôê
pîyty górnej, trochë luzu oraz uwzglëdniajâc fakt, ûe ôrodek
ekranu powinien byê mniej wiëcej na wysokoôci oczu (lub niûej)
pracujâcej osoby, ustaliîem 86 centymetrów wysokoôci.

Uwaûny Czytelnik zauwaûy fakt, ûe nie moûna siedzieê z nosem w
ekranie. Amiga na projekcie jest chowana na przesuwanej póîce w
szafce, a do pracy wysuwana na zewnâtrz. Im dalej wysuniemy
póîkë, tym lepiej dla naszych oczu, ale gorzej dla stabilnoôci
wysuwanego blatu. Nie powinno sië wysuwaê takiej póîki dalej niû
na mniej wiëcej poîowë gîëbokoôci. Zakîadajâc, ûe mamy na
monitorze filtr i na klawiaturze trzymamy podczas pracy tylko
rëce (a nie kîadziemy sië), moûna by przyjâê takie proporcje
wymiarów. Szafka ma gîëbokoôê 50 cm. Zmiana tego wymiaru na 60,
zwiëkszy trochë gîëbokoôê mebla, ale za to odsunie nas dalej od
monitora, a i typowa pîyta z okleinâ (laminatem) ma taki wîaônie
wymiar. Zasilacz mieôci sië za komputerem i moûna go dosiëgnâê za
podkîadkâ pod mysz. Najciëûszy przedmiot -- drukarka -- mieôci
sië na dole. Nie jest to najciekawsze miejsce na drukarkë --
zagraûa jej kurz, ale u wielu ludzi widziaîem drukarki pod stoîem
-- na stole nie byîo juû miejsca, a sâ przecieû powszechnie
dostëpne pokrowce na wszystko. W ôrodku jest miejsce na pudîa z
dyskami. I to tyle meblarstwa. Resztë widaê na rysunku. Nie jest
to idealne miejsce do pracy -- co bëdzie, gdy dokupimy CD? Ale
50--60 cm na 75 to wielkoôê, która moûe byê w wielu wypadkach
jedynâ moûliwoôciâ.

Obok widaê rysunki przestrzenne mebla. Tym razem wykonane sâ w
prawdziwej perspektywie. Moûe nawet nieco przesadnej. Pracë warto
zaczâê od rzutu i bocznych ôcianek, które swoim rysunkiem
wyznaczâ nam ôlady póîek. O perspektywie napiszë przy innej
okazji. Teraz tylko przypomnë, ûe najwaûniejsze jest takie
zmienianie uchwytu brusha, aby obroty przylegajâcych do siebie
ôcian nastëpowaîy w tej samej osi i pasowaîy do siebie nawzajem.
Jeûeli wykonamy niepoprawnie obroty, widaê to bëdzie od razu, bo
nie bëdâ pasowaê do rzutu. Ale wykracza to trochë poza
zastosowanie Deluxe Painta jako pseudoCAD-a, wiëc na tym skoïczë.